Krv na kamenu i na Brigu jaka kiša Tamno nebo u plamenu i plaše se hercegovačka dica   Urušene zidine pokraj nakrivljene smokve svakog uzdaha prazan odjek Mokre noge hode

Tuga rasprostrla plahte, bjelina se proteže po prsima ranjene majke hraniteljice, kćeri hercegove   Krvave suze natopljene boli kotrljaju se niz strme obronke   U ruci zgrčenoj krunica, na duši

zašutjela crkvena zvona umjesto molitve krv zemljom teče zanijemješe orgulje i akordi Hosana i Aleluja pred crnim cijevima pognute fratarske glave kleče   odvedoše ih noć ih pozoba crna u